تأثیر نفوذ عناصر بر خواص سطحی و مکانیکی آلیاژهای حافظه دار

با ظهور آلیاژهای حافظه دار و گسترش چشمگیر کاربردهای آنها در صنعت خودرو و پزشکی، راه کارهای متنوعی برای تطبیق این آلیاژها با ملزومات کاربر به وجود آمده است. این آلیاژها چون در حالت خالص تنها در دمای معین و گستره بسیار کمی دو اثر پزودوالاستیک و حافظه شکلی را از خود نشان می دهند، برای کاربردهای صنعتی مناسب نیستند، اما در صورت افزودن عناصری چون روی و مس و زیرکونیم، می توان میزان دمای شروع و پایان این دو اثر را تنظیم کرد و این بازه را گسترش داد. این آلیاژها به علت داشتن میزان قابل توجهی نیکل می توانند در بافت هایی که ایمپلنت آلیاژ حافظه دار در آنها به کار رفته است، بافت را مسموم کنند. به همین جهت با اکسیداسیون سطح آلیاژ و ایجاد یک لایه میانی خنثی می توان به طور قابل ملاحظه ای مانع نفوذ نیکل در بافت شد. در این مقاله برخی از آثار وجود عناصر هافنیم، زیرکونیم و هیدروژن بر آلیاژهای حافظه دار و نیز اثر اکسیداسیون بر نیتینول مورد بررسی قرار گرفته است.